Ozon, jak tylko zostaje wytworzony przez ozonator i rozproszony w pomieszczeniu, natychmiast zaczyna zamieniać się spowrotem w tlen.
Proces ten zachodzi w kilku etapach, które zawierają między innymi: reakcje utleniania materiałów organicznych, takich jak zapachy czy dym, reakcje z patogenami jak bakterie, grzyby, wirusy itp., które ponownie zużywają ozon w reakacjach utleniania. Ze względu na fakt, że ozon reaguje z tymi i wieloma innym związkami, stężenie ozonu szybko spada. Dodatkowo ozon rozpada się termicznie, tj. wyższe temperatury powodują szybszą jego degradację niż niższe.
Kiedy większość związków jest już utleniona, powstaje pozostałość ozonu, której stężenie nie spada już tak szybko. Ta pozostałość ozonu ulega degradacji do tlenu zgodnie z czasem połowicznego rozpadu ozonu dla danego środowiska, w którym był on zastosowany. Typowe czasy połowiczengo rozpadu można sprawdzić w tabelach podanych w artykule na temat właściwości ozonu.
A zatem ozon, pomimo swojej siły, nie pozostaje zbyt dlugo w powietrzu. Spełnia swoją rolę, a następnie znika zmieniając się spowrotem w bezpieczny w tlen.
